Jullie hebben besloten om te gaan scheiden. Voor kinderen én ouders is het een klus om hiermee om te gaan. Wat vraagt de scheiding van de kinderen[1]? Wat is als ouder handig om te doen en wat niet in het belang van de kinderen[2]?

Taken van de kinderen bij scheiding
Het proces van scheiden vraagt veel van kinderen. En ieder kind gaat er op zijn eigen manier mee om. Vooral de eerste 2 jaar van de scheiding lijken het meest turbulent te zijn voor de kinderen. Wat vraagt de scheiding nu van hen?
Taken van de kinderen bij scheiding zijn:
-  het aanvaarden van de huwelijksverbreking. Het leren leven met de realiteit in plaats van het fantaseren en hopen dat papa en
   mama het weer goed gaan maken en weer bij elkaar komen.
-  het zich losmaken van de conflicten en het verdriet van de ouders en het gewone leventje weer oppakken.
-  het oplossen van het verdriet en het leren ondergaan en omgaan van een rouwfase
-  het oplossen van woede en zelfverwijt. Kinderen rekenen het zichzelf of één van de ouders aan dat er een scheiding is. Het is
   moeilijk voor kinderen om jezelf te verzetten tegen een ouder want het blijft hen ouder. Misschien laten ze dit in hun gedrag wel
   zien, de beleving is vaak anders.
-  het aanvaarden van de blijvende aard van de scheiding. Wanneer ouders alleenstaand blijven en zelf hopen dat de relatie weer
   goed gaat komen, is het aanvaarden van het definitieve karakter van de scheiding voor kinderen erg moeilijk.
-  het vormen van realistische, hoopdragende relaties. Gaan alle relaties die je hebt met een ander ook over of blijven deze? Denk
   aan de relatie met opa of oma. Maar ook op latere leeftijd bij het krijgen van eigen relaties. Kinderen waarbij de scheiding
   uiteindelijk redelijk is verlopen krijgen meer vertrouwen in hun eigen liefdesgeluk.

Voor de ouders
-  Val elkaar NOOIT af waar de kinderen bij zijn. Heb het ook niet over elkaar naar de kinderen toe en maak geen ruzie. Kinderen
   voelen dan dat ze partij moeten kiezen en dat willen/kunnen ze niet. Ze zijn loyaal naar jullie allebei.
-  Bespreek samen met de kinderen de situatie rondom de scheiding. Als dit lukt, probeer gesprekken met de kinderen goed voor te
   bereiden. Voor kinderen ontstaat er door de scheiding onzekerheid op het gebied van verzorging, warmte, veiligheid, vertrouwen,
   aandacht en loyaliteit.   
-  Spreek duidelijk uit naar de kinderen dat:
            -  ze niet hoeven te kiezen tussen jullie twee, jullie blijven van hun houden
            - het is niet de schuld van de kinderen dat jullie uit elkaar zijn
            - jullie blijven beiden in het leven van de kinderen
-  Zeg niet dat jullie niet meer van elkaar houden (wat als mama/papa niet meer van mij houdt?). Beter is om te zeggen dat jullie
   elkaar niet meer gelukkig maken.
-  Geef aan dat jullie vrienden blijven; ook al is dat niet altijd gemakkelijk.
-  Zorg dat jullie één verhaal vertellen over hoe het komt dat jullie uit elkaar gaan. Maak er een logisch verhaal van: er was eens,
   toen gebeurde dit, nu is de situatie zo en dit gaat er gebeuren.
-  Geef elkaar niet de schuld van de scheiding of zeggen dat de ander iemand anders heeft.
-  Zorg dat jullie samen helder hebben wat er gaat veranderen en vooral wat er niet gaat veranderen. Denk aan woonplek, school,
   zien van vrienden, hobby’s, huisdieren, familie. Nog fijner als jullie de kinderen hierin kunnen betrekken. Kinderen willen graag een
   stem!
-  Bespreek met de kinderen wanneer jullie het nieuws aan anderen gaan vertellen zodat de kinderen weten waar ze nog meer
   terecht kunnen.

Ben je er bewust van dat je dit proces maar één keer kunt doen. Denk na over hoe jij graag als ouder wilt dat jouw kinderen er later op terug kijken. Maak dan op dit moment de juiste keuzes en laat je niet leiden door emoties.
Ga er niet vanuit dat het met de kinderen wel goed zal gaan. Wees alert op signalen. Kinderen willen hun ouders in dit proces vaak niet lastigvallen maar hebben er wel last van.
De uitspraak ‘de kinderen gaan er zo goed mee om’ bestaat dan ook niet. Vooral nu hebben de kinderen jullie het hardste nodig.
Hoe moeilijk ook, blijf on-speaking terms! Jullie hebben daar misschien zelf minder behoefte aan, jullie kinderen des te meer!

[1] Delfos, M.F. (2004-2009). Ontwikkelingspsychopathologie.

[2]  Pinedo M. & Vollinga P.  (2016). Aan alle gescheiden ouders.